ويژگي ها شتر نر
ويژگي ها شتر نر يا لوك شتر نر كه به آن لوك ميگويند، اهميت زيادي در پرورش شتر داراست . يك شتر نر خوب بايستي به طور بدون نقص خصوصيتهاي متاع نر را داشته باشد . بدن آن نيز تناسب كافي داشته باشد . براي استعمال خوب تر از شتر نر درگله اين خصوصيتها با اهميت ميباشند . لوك بايستي دارنده سركوتاه، پيشاني پر رنگ و درشت باشد . به علاوه گوشهاي يك لوك خوب مي بايست كوتاه و رو به جلو باشد . رمز لوك مي بايست نسبت به قسمت ايستاده گردن زاويه نود درجه داشته باشد . همچنين تا حدودي سر و كوهان در يك سطر قرار گرفته باشند . شانه و سينه شتر نر هم بايستي عميق، توانمند و عضلاني باشد . به علاوه جايي كه بازو و سينه وصل ميشود، از تناسب كافي برخوردار باشد . رانها و بازوهاي يك شتر نر خوب، فشرده و عضلاني ميباشد و ساقهاي آن راست و بدون واسطه قرار دارند .
آسياب ميكسر
جفت گيري و توليدمثل شتر سن بلوغ در شترها از سه سالگي به آنگاه است . البته سن مناسب براي جفت گيري در نرها چهارسالگي و در مادهها پنج سالگي مي باشد . درصورتيكه زودتر از اين سن، شتر ماده حامله بشود باعث فرسودگي دام ميشود . يعني از عمر اثر گذار آن براي باروري قليل مي شود . براي هر گله سي تا چهل نفر شتر ماده، ميتوان از يك شتر نر به كار گيري كرد . ارتفاع زمان آبستني در شترها دربين سيصد و هفتاد تا سيصد و نود روز(12-13 ماه) ميباشد . به طور معمول هر شتر در هر سه سال دو طفل به عالم ميآورد . در ماه نهم و دهم بارداري شتر ميتوان جنين را در نصيب راست شكم آن لمس كرد . هر شتر ماده قادر است تا بيست سال ساخت نظير نمايد . دراين مدت، در ميان هفت تا خير نوزاد به جهان ميآورد . پس از بيست سال نيز مي بايست شترهاي مسن را از گله قطع كرد به كشتارگاه فرستاد . برهه زماني فحلي در شتر سه تا چهار روز ارتفاع ميكشد . به طور معمول پس از زايش گاهي تا يك سال ارتفاع ميكشد تا فحلي دوباره به وجود بيايد . اما با رويش درست و تغذيه زياد عالي و مطلوب شتر ماده، ميتوان اين دوران را به يك ماه رساند . يعني شتر ماده پس از زايش، يك ماه سپس دوباره فراهم جفت گيري بشود . در صورتيكه شتر نر در دربين جفت گيري به عمل وادار شود، شدت كار جنسي آن ناچيز ميشود . شتر ماده هم مقطع فحلي نا آهسته ميباشد و نعره و صداي مخصوصي را از خود خارج مي آورد .
مراقبتهاي اضطراري هنگام زايمان شتر در ماههاي آخر زمان حاملگي و مدتي آن گاه از تولد نوزاد، نبايد شتر را وادار به كاركرد . شتر ماده بايد از مرتع لبريز علف و غذاي كافي تغذيه نمايد . از نشانههاي زايمان، گران قدر شدن پستان شتر به عامل جمع شدن شير در آن ميباشد . همچنين ورم كردن آلت تناسلي شتر ماده، حالت به خصوص لگن و فرورفتگي عميق دو طرف تن دام از نشانههاي نزديك بودن زايمان شتر ميباشد . يك نكته كليدي اين مي باشد كه شتر ماده را هنگام زايمان به جايي سفت ببندند، چون ممكن هست هنگام وضع حمل از ترس يا ناراختي به فضا بدود . در سود آسيبهاي جبران ناپذيري به جنين باطن شكم يا اين كه به نوپا در اكنون به دنيا آمدن برساند . شتر در وضعيت نشسته نوزاد خود را به دنيا مياورد . همينطور بيشتر وقتها به ياري بشر احتياج ندارد . جفت به ياور نوزاد و يا اين كه تا يك ساعت آن گاه از آن خارج مي شود و ضدعفوني كردن ناف نوزاد آنگاه از به دنيا آمدن زياد حياتي مي باشد . نوزاد شتر به وسيله مادرش ليسيده و كم آب نميشود . به اين ترتيب مي بايست نوزاد را كم آب كرد و به طرف پستان مامان راهنمايي كرد . وزن نوزاد شتر به هنگام تولد بيست و پنج تا پنجاه و دو كيلوگرم مي باشد . به طور ميانگين وزن نوزادها حدود سي و هشت كيلوگرم هست
برچسب: آسياب ميكسر،